Tag: kookworkshop

We komen terug van onze uitstap naar de archeologische site van Dodoni. Buiten op het terras van hotel Porfyron wachten de katten ons op, terwijl we binnen verwelkomd worden door Rita. ‘Hebben jullie het naar jullie zin gehad?’ vraagt ze vriendelijk. ‘Als jullie het goed vinden, beginnen we zo met de kookworkshop. Maar misschien willen jullie eerst nog wat te drinken?’ Dat lijkt ons een heel goed plan. We nestelen ons in de zetels bij het haardvuur om even tot rust te komen. Maar als gastvrouw of –heer kan je niet op je luie kont gaan zitten, want straks komen de gasten en dus moet het avondmaal op tijd klaar zijn. Rita komt ons halen en vraagt of we klaar zijn om te koken. We volgen haar de keuken in, waar we één voor één een kleurrijke schort krijgen om aan te trekken. De mannen zijn net iets minder enthousiast en blijven wat treuzelen, maar na wat gesputter binden ze toch ook hun schort voor.

We beginnen met het dessert. Rita legt ons stap voor stap uit hoe we het sinaasappelgebak maken. Eerst halen we de zeste van de sinaasappels om ze in te koken en er siroop van te maken. Voor het gebak zelf gebruikt Rita onder andere yoghurt. De Griekse keuken is een heel lekkere keuken, maar een niet altijd even lichte keuken. En als het op gebak aankomt, zijn de Grieken echte zoetebekken. De meeste zoetigheden zijn doordrenkt van honing of suikersiroop. Daar heeft Rita echter wat op gevonden. Zonder in te boeten op smaak, bedenkt ze een manier om de gebakjes of het eten lichter te maken. Zo ook door bijvoorbeeld yoghurt te gebruiken. Het sinaasappelgebak kan al snel de oven in, waarna ze vraagt of ze ons iets te drinken kan aanbieden. We bestellen enkele glazen rode wijn en een paar biertjes. Wanneer Yiannis langs de keukendeur binnenkomt met in zijn handen een schaal verse courgettes, kijkt hij een beetje verbaasd op. Stiekem bekent Rita: ‘Dit is de eerste keer dat er drankjes worden geserveerd tijden een workshop.’ Geen tijd om veel te leuteren, Yiannis gaat meteen aan de slag. ‘Wie van jullie wil de aubergines snijden?’ Hij toont voor hoe het moet. We voelen meteen: dit is zijn terrein. Het moet precies zijn, de plakjes mogen niet te dik en niet te dun.

We gaan moussaka maken, ik kijk er alvast naar uit. De aubergines gaan in een ‘tapsi’, een ‘ronde, blikken schaal’ de oven in. Dit lijkt me ook een trucje van Rita. Meestal worden alle groenten in een pan gefrituurd, maar door ze in de oven te bakken wordt er veel minder vet opgeslorpt waardoor de moussaka minder zwaar zal zijn. Ook de Griekse courgettes, die er anders uitzien dan de onze, ze zijn lichtgroen en kleiner van vorm, worden in de schijfjes gesneden. De overgebleven courgettes worden geraspt en uitgelekt om het voorgerecht te bereiden. Ik nip van mijn glas rode wijn en laat mijn ogen dwalen over de aluminium keuken. Het mooist van al vind ik de oude blikken schalen, geblutst en gekrast en de zwartgeblakerde pan waarin de courgettes worden gebakken. Hoe het precies komt, weet ik niet, maar in de oudste potten en pannen maak je het lekkerste eten. Ik neem nog enkele foto’s en overhandig dan m’n camera zodanig dat ik ook even de handen uit de mouwen kan steken. De gehaktsaus met tomaten die heeft staan pruttelen op het vuur, mag nu uitgestreken worden op de laagjes gebakken aardappel, aubergine en courgette. Als laatste wordt de bechamel gemaakt. Vele handen maken licht werk en de kookworkshop gaat snel vooruit.

Rita komt snel even checken in de oven hoe het met het sinaasappelgebak gaat. Het mag er bijna uit. We hebben enkel nog het voorgerecht om klaar te maken. De ingrediënten voor de courgettetaart worden gemengd, geraspte courgette, eieren, bloem, feta kaas, een scheutje melk en verse munt. De volgende ‘tapsi’ is klaar om de oven in te gaan.

Rita zet de schaal met de cake op het aanrecht in het midden zodanig dat de sinaasappelsiroop erover kan gegoten worden. De keuken is gevuld met allerlei geuren. Er rest ons nog een beetje tijd en Yiannis laat ons de cantharellen die we met hem in het eikenbos gaan plukken zijn, in fijne stukjes snijden. Dit zal hij straks voor ons nog klaarmaken als extra voorgerechtje. Onze taak zit er op en onze schorten kunnen terug aan de haak.

We vonden het allen een leuke ervaring, maar natuurlijk ‘The proof of the pudding is in the eating’. We konden niet wachten om te proeven! Na een verkwikkende douche namen we plaats aan tafel. Er was nog een andere tafel met gasten die onze bereidingen zou proeven. Als eerste worden de verse cantharellen die lichtjes aangebakken zijn op tafel geserveerd, samen met de overheerlijke muzithra kaas die we samen met Lena hadden gemaakt. Wat een verwennerij! Alles was geslaagd, behalve dat we net iets teveel zout in onze courgettetaart hadden gestrooid. Yiannis brengt de andere gastentafel op de hoogte dat wij mee in de keuken hebben gestaan. Ze glimlachen tevreden naar ons. We hebben de test doorstaan!